6e BATALJON GARDE REGIMENT GRENADIERS
411 BATALJON INFANTERIE
Windoeadji, brief 1-3-1949
Lieve pa en moe,
Het is bijna vijf uur dus kan ik voor het eten nog even een paar regels schrijven. In de nacht van zaterdag op zondag zijn we weer verhuisd en zitten met ons peloton, zo'n 30 man, op de post Windoeadji dat ruim 10 km van Boemiajoe afligt. Wat de ligging betreft zijn we er op achteruit gegaan, want het dak lekt en we zitten weer bij een petroleumpitje. Maar als we het hier niet al te druk krijgen - wat we erg hopen - dan zullen we ons hier best vermaken, want een paar minuten achter ons kamp ligt een prachtig meer waar je fijn kunt zwemmen. Vandaag hebben we ook een volleybalveld aangelegd, dus hoeven we ons niet te vervelen. Vannacht ben ik op wacht geweest (3 uur op, 3 uur af) en dat één keer in de drie dagen. Maar wachtkloppen is hier beter dan in Holland. Je zit in een gemakkelijke rieten stoel op wacht met z'n tweeën in een stelling met een dak erboven. Dus van de regen hebben we geen last en je kunt er net zo bij gaan zitten als je wilt, desnoods in je onderbroek. Dus dat is best uit te houden.
We hadden vandaag post verwacht, maar er is niets gekomen. Volgende keer beter. Overmorgen ben ik al weer een jaar in dienst. Als er nog eens een goed jaar bijkomt, schieten we al weer aardig op.
Dus het eten is in Holland ook niet alles, moe. Maar goed dat je zo af en toe nog eens een hutspot krijgt van de boerenfamilie, maar het zou mooier zijn als ze het één keer in de maand doen. Moe, je schreef "Het is geen wonder dat die mensen hier vechten voor hun vrijheid". Dat is allemaal heel mooi en ook wij gunnen ze graag hun merdeka, maar die extremisten die hier nog bij plukjes in de bergen rondhangen zijn nauwelijks een kogel waard. Het zijn allemaal boeven, die dan hier, dan daar beschietingen uitvoeren en dan weer de kampong ingaan om te rampokken. Dus daar hoef je geen medelijden mee te hebben.
Ik ga eindigen, want de kok zit al op de etensketel te slaan. Allemaal hartelijk gegroet van uw liefhebbende zoon.
Vanmorgen ging de kabar angin rond dat we weer gaan verhuizen. Vanmiddag kwam echter het bericht van de I.D. door dat we direct moesten uitrukken. Wij de auto op richting Poerwokerto en onderweg lopende links het terrein in. De bedoeling was een kampong te zuiveren waar zich elf contactmannen van de T.N.I. zouden ophouden. We hebben er slechts één te pakken gekregen. We kwamen pas om zeven uur weer thuis. Om negen uur kwam het bericht door dat we moesten pakken voor een verhuizing. Om half twaalf vertrokken we pas. Eerst nog naar Adjing Barang geweest en daarna naar onze nieuwe post Windoeadji, welke bezet was door 4-6- R.I. We kwamen er om twee uur aan en hebben onze tampatjes buitengezet en geslapen tot zeven uur 's morgens.
Dagboek 27-2-1949Onze nieuwe post Windoeadji ligt tien kilometer van Boemiajoe af. Het is een goeie post, vooral uit militair oogpunt. De post ligt enigszins op een hoogte en er zijn overal stellingen gebouwd. Wij slapen in ons huisje "Villa, hoe lang nog?". Vlak achter de post ligt een mooi groot meer, waar je prachtig kunt zwemmen, wat ik meteen maar ga doen.
Dagboek 28-2-1949Vannacht om vier uur voor de afwisseling op patrouille gegaan om een hinderlaag te leggen. We waren om acht uur al weer terug en hebben niets gevangen.
Lieve allemaal,
Het is weer eens tijd een teken van leven te laten horen. Ik maak het nog goed en kan het nog best uithouden in dit land van smaragd aan de evenaar. Van dat smaragd heb ik trouwens nog niet veel gezien. Ik hoop dat thuis ook alles naar wens gaat en jullie geen last van ziekte hebben. Van de week kwam hier een trein langs met jongens van het 5e bataljon grenadiers, waar Gerrit van tante Jans bij zit. Vraag zijn nieuwe adres maar eens. Wellicht kan ik hem een keer opzoeken.
Met de post gaat het slecht de laatste tijd. Ik geloof dat ik al in geen drie weken post van jullie gehad heb. We hebben van de week een grammofoon gekregen. Nu kon één van de jongens eindelijk zijn plaatje draaien dat hij van het thuisfront gekregen heeft. Het is een mooie plaat. Aan de ene kant spreken zijn ouders en aan de andere kant de pastoor van het dorp met er tussendoor een kerkkoor. Hij heeft hem al wel 10 keer gedraaid. Ik zwem hier elke dag in het meer. Dat verveelt nooit. Ik heb tenminste al een echte gore kleur gekregen van alle zon en water.
Is Delia nog bij ons thuis en hoe gaat het met haar? Doe haar de groeten van mij en ook jullie allemaal hartelijk gegroet van uw liefhebbende zoon.
Eén dezer dagen heeft ons bataljon weer een zwaar verlies geleden. Er is namelijk een auto van de tweede compie op een mijn gereden. Zes jongens zijn gesneuveld. Nu betreurt ons bataljon twaalf doden en ruim 25 gewonden. Ik vind het aardig veel want ze zijn allemaal gesneuveld na het begin van de tweede politionele actie.
Dagboek 6-3-1949Vanmorgen per auto naar de kerkdienst in Boemiajoe geweest. Natuurlijk zoals altijd hier met volle bewapening. Een leuk gezicht in de kerk. Langs de kant en het tussenpad liggen overal brens, stens en geweren.
Dagboek 10-3-1949We hebben nog steeds dezelfde dienst: wachtlopen, patrouilleren en bij plotselinge gebeurtenissen uitrukken. Vanmorgen ben ik met de "ouwe" naar Poerwokerto geweest voor beveiliging van een konvooi uit Boemiajoe. Enkele boodschappen gedaan; wat foto's gemaakt en lekker gegeten in de Chinese kantine.
Lieve pa en moe,
Vandaag eindelijk weer eens post ontvangen. Van jullie had ik al een maand niets meer gehoord. Moe, je vroeg of het nu hier al wat rustiger is geworden. Nou, we zijn er een stuk op vooruit gegaan. Het is hier aardig rustig. In ieder geval veel rustiger dan toen wij in dit gebied kwamen. Dus je bent goed in je schik met de kleindochter, moe. Blij dat alles goed gaat bij Jan en Ger. Dus Willem is ook verhuisd en er een stukje beter op geworden begrijp ik. En gaat Izaäk een eigen zaak beginnen? Ik hoop dat het goed gaat, dan gaat het met Delia wellicht ook weer de goede kant op. En pa, ga jij nog dammen bij Willem. Je wint het zeker iedere keer. Wacht maar tot ik terug ben, want ik heb het nog niet verleerd. En hoe is het met die vrijer met strepen van Woutje. Waarom zit die knaap niet in Indië. Zeker een afgekeurde infanterist.
Vandaag is onze kok jarig. En voor de verandering hebben we maar weer eens nasi poetih gegeten. Maar na het eten kregen we allemaal een paar slokken jenever ter ere van zijn mondigheid. Maar het is geen beste jenever die de welzijnsverzorging aan de troepen van Hare Majesteit verstrekt. Ze denken zeker, die slaan daar alles wel naar binnen wat je ze voorzet. Meestal is dat ook het geval, laat ik dus niet klagen want we hebben het wel eens slechter gehad. Zoals we het op het ogenblik hebben, teken ik er voor.
Mijn nieuws is weer op. Ik hoop spoedig weer te schrijven. Allemaal hartelijk gegroet van uw liefhebbende zoon.
Pantserknots
Vanmorgen is het konvooi uit Boemiajoe behoorlijk beschoten met automatische wapens. Ze moesten een 500 meter dwars door het vuur rijden. Gelukkig was "de pantserknots" erbij om het konvooi te dekken. Er deden zich aan onze kant gelukkig geen persoonlijke ongelukken voor. Alleen enkele kogelgaten in de auto's en een paar lekke banden. Vanavond heeft ons 3e peloton een aanval op hun post gehad te Lingapoera. Verdere gegevens zijn nog niet bekend.
Dagboek 12-3-1949Vanmorgen kwam hier één van onze carriers aan die even later vertrok richting Poerwokerto. Ze waren nog maar net weg toen wij een hevige explosie hoorden. Onmiddellijk met de ¾-tonner uitgerukt en zagen twee kilometer buiten het kamp de carrier, die op een mijn was gereden. De bemanning die een beetje zenuwachtig was, lag overal aan de kant van de weg, maar ze werden niet zoals gewoonlijk beschoten. Er was één zwaargewonde, t.w. korporaal Laar. Hij had scherven in zijn armen en een flink gat in zijn achterste. De dokter heeft hem bloedplasma en morfine toegediend, waardoor hij gauw een beetje bijkwam. Enkele anderen hadden scherfwonden, voornamelijk in de billen. Zoals later bleek was dit het werk van de pemoeda's.
Vannacht hebben we in hinderlaag gelegen bij de brug in de richting van de rubberonderneming Samoedra, die al een paar keer is opgebroken, waarschijnlijk door dezelfde pemoeda's. Jammer genoeg niets gevangen. In hinderlaag liggen is ook niet alles. Al die uren dat je er ligt, mag je niet roken en moet je stil zijn en dan is het vaak nog tevergeefs. Van de week is 's morgens de post Lingapoera opnieuw beschoten. Geen doden of gewonden. Het is de laatste dagen weer aardig druk met beschietingen overal en we krijgen nog steeds zo goed als geen post.
Beste allemaal,
Hier dan eindelijk weer eens een brief van mij. Veel nieuws weet ik niet te vertellen. Alles is nog steeds hetzelfde, dus goed en ik hoop van jullie hetzelfde. Sinds het begin van de actie gaat de post nog steeds slecht. Daar kon de regering wel eens over praten in plaats van steeds maar over het Indische probleem. Maar ja, het is maar voor Jan Soldaat in Indië en dan geeft het niet zoveel. Het is hier overigens nog steeds goed uit te houden. Ze mogen mij nog wel een paar maandjes op deze post laten zitten. In Holland wordt het zeker al weer lekker lente. Hier hebben we nog wel eens een behoorlijke regenbui. Maar de kentering is bijna voorbij en dan begint de droge moesson weer.
Mijn vriend is ook weer terug. Heeft een goed leventje gehad in Semarang. Wij zitten hier in het gebied van de W-brigade en zijn er tijdelijk bij ingedeeld, wat wij allemaal jammer vinden want wij hebben steeds bij de Tijgerbrigade gezeten. Maar tenslotte blijft het toch allemaal hetzelfde. Ik hoop weer gauw wat van jullie te horen.
Allemaal hartelijk gegroet en tot schrijven.
Eindelijk weer eens post ontvangen. Vannacht hebben de ploppers vier locomotieven met wagons op gang gebracht op het station midden in Poerwokerto en ze laten rijden richting Poerbolinggo. Maar tot daar brachten ze het niet, maar bleven onderweg ergens staan omdat ze geen stoom meer hadden. Weer eens een goeie beurt voor de W-brigade.
Dagboek 19-3-1949
Postcommandant Lugtenaar vertrekt
Vanmorgen was iedereen vroeg op, want onze postcommandant S.M.I.L. Lugtenaar vertrekt naar Holland. Gisteravond een afscheidsrede gehad en enkele borrels gedronken. Vanmorgen om zeven uur nog een foto genomen en daarna handjeschudden. We vinden het allemaal rot dat hij vertrekt en hijzelf had het er niet best mee want we hebben altijd goed met elkaar kunnen opschieten. Vandaag is onze nieuwe commandant gekomen. Een sergeant-majoor van de W-brigade. Ik weet nog niet wat voor een kerel het is maar tegen onze oude commandant kan hij nooit op.
Vanmiddag is ons konvooi dat uit Poerwokerto weer hierheen kwam, beschoten en met handgranaten bekogeld. Eén van de chauffeurs, n.l. Voskuil sneuvelde. Werd gedood door een kogel die door de voorruit kwam. Enkele ploppers die in de klappers zaten werden doodgeschoten.
Dagboek 20-3-1949Vanmorgen in Boemiajoe naar de kerk geweest en vanmiddag is onze chauffeur Voskuil in Banjoemas op het ereveld begraven. Wij moeten vandaag met het brood eten uitkijken want er zitten scherfjes van granaten in.
Dagboek 3-4-1949Het leven gaat hier zijn zelfde gang, patrouille, wacht en zwemmen. Vannacht zijn we om twee uur een hinderlaag gaan leggen bij de oude bunkers. Volgens de I.D. moest er 150 man langs komen van de Hisboullah. Bewapening 1 op 6. Weer niets gezien.