6e BATALJON GARDE REGIMENT GRENADIERS
411 BATALJON INFANTERIE
Tegal, brief 10-1-1950
Lieve pa en moe,
'Ons peloton ligt op de bovenverdieping'
Van de week je brief ontvangen, moe en ook van Grada. Hartelijk bedankt hoor. Wat zijn het een drukke Kerstdagen bij jullie geweest. Nu zul je het behoorlijk zat zijn. Ik maak het nog uitstekend, alleen erger ik mij nog wel eens aan de ploppers die we hier regelmatig zien. Zoals je boven aan de brief ziet zitten we nu in Tegal. We liggen hier met onze hele compie in een groot gebouw en ons peloton ligt op de bovenverdieping.
Dus dat is iedere keer trappenklimmen. Blijven we een beetje in conditie. Het is hier in Tegal een hele drukte met militairen. Er hebben er nog nooit zoveel gelegen als op het ogenblik. Dat komt omdat er steeds meer gebieden ontruimd worden.
Van de week kwam de aalmoezenier onze kamer op en moest één van de jongens van hem horen dat zijn moeder gestorven is. Zij was al een poosje aan het sukkelen maar toch niet ernstig ziek. Dat is een hele klap. Wat ben ik dan dankbaar dat bij ons thuis alles nog goed is. Op oudejaarsavond is één van de jongens met het vliegtuig naar Nederland vertrokken omdat zijn moeder ernstig ziek is. Ik moet weer eindigen en hoop dat jullie ook deze brief weer in goede gezondheid mogen ontvangen.
Vanmorgen treedt voor ons op het cabaret van Han Verne, bestaande uit 2 dames en 2 heren. Het was heel gezellig. Vanavond om 6 uur van wacht afgekomen en voelde mij best een beetje gammel.
Dagboek 3-1-1950
Vanmiddag om vier uur werd een aanslag gepleegd op de T.N.I. commandant van Brebes, welke mislukte. De dader werd vroegtijdig opgemerkt en wist nog te vluchten, hoewel hem meerdere kogels werden nagezonden. Vijf minuten later begon de D.I. een aanval op Brebes. Het was een geschiet van jewelste. Overal heerste paniek. Zelfs de betjah-rijders wisten niet hoe snel zij de rood-witte vlaggetjes ban de betjah moesten halen. Voor ons was het een aardig gezicht nu we er zelf niets meer mee te maken hebben. Wij zijn dan ook slechts toeschouwer gebleven. Vooral de T.N.I. post kreeg het hard te verduren, maar er sneuvelden maar een paar ploppers en twee burgers. De D.I. drong al aardig de stad in totdat er politieversterking kwam uit Tegal en Pekalongan. Om tien uur trok de D.I. zich terug tot grote opluchting van de T.N.I. die hem behoorlijk had zitten knijpen.
Dagboek 4-1-1950Er is een hele trein met T.N.I. versterking uit Semarang gekomen. Die hebben vast al spullen van ons overgenomen want ze zien er redelijk goed uit en zijn behoorlijk bewapend. Ze liggen nu vlak naast ons in een school, maar onderlinge contacten zijn er niet. Omdat onze bataljonscommandant niet wil dat de ploppers zich tussen ons ophouden, zullen we spoedig gaan verhuizen. Wij zijn daar niet rouwig om want tussen de ploppers zitten is niets gedaan en loopt toch fout aangezien we nog lang geen vrienden zijn.
Tegal - 1e Chinese Dwarsstraat
Dagboek 7-1-1950
Heden verhuisd naar het KNIL vrouwenkamp in Tegal, het zg. kamp A. We liggen hier op de bovenverdieping van het grote oude gebouw.
Beste allemaal,
Het is zondagmiddag en ga deze keer maar eens niet slapen. Gistermiddag deed ik dat 3 uur achter elkaar met als gevolg dat ik de afgelopen nacht heel niet in slaap kon komen. Laat ik meteen maar zeggen dat ik het goed maak, dan hoeven jullie niet ongerust te zijn. Door die aanval op Brebes zijn wij teruggetrokken op Tegal. Ik keek ervan op dat dat in Nederland in de krant stond. Ik had er maar niet over geschreven, maar nu merk ik dat de kranten het wel doen. Ze zullen wel behoorlijk overdreven hebben. Er is aardig geschoten, maar niet op ons. Alleen enkele verdwaalde kogels hoorde je bij ons huis langs gaan. Dat was alles.
Moe, je schreef: "de daroel islam zijn toch mohammedanen?". Bijna alle mensen zijn hier Mohammedaan, maar de Daroel Islam is een bepaalde groepering die een Mohammedaanse staat willen oprichten.
Ik wens jullie allemaal weer het beste en tot de volgende keer.
Tegal, brief 21-1-1950
Beste ouders,
Ik heb er net weer een wacht van 24 uur opzitten. 's Avonds zaten we met zijn tweeën onder een afdakje met het geweer tussen de knieën. Het regende en onweerde geweldig. Opeens sloeg bij mijn maat de bliksem in het geweer. Er kwam een hele blauwe vlam uit de loop. Een slag dat het was, we schrokken ons beroerd. Het onweert niet zo vaak, maar wel erg hard. Dan lijkt het wel of er met een stuk P.A.G. wordt geschoten.
De dochter van een ondernemingswacht
En pa is natuurlijk weer nieuwsgierig wie dat meisje is die met mij op de foto staat. Dat is een dochter van een ondernemingswacht die destijds bij ons waren ingedeeld. Het is een lief kind, maar ik heb er niets geen bijzonders mee, hoor. Met mij is verder alles nog prima. Alleen het eten wordt er niet beter op. Ze hebben ons niet meer direct nodig en zijn denk ik de oude voorraden aan het opmaken. De laatste tijd zitten er nog wel eens maden in ons brood. Die plukken we er eerst uit voordat we beginnen met eten. We hebben er over geklaagd bij de bataljonsarts, maar die zegt dat we er niks van krijgen en verder kan hij er ook niets aan doen.
Ik stop weer met de hartelijke groeten van uw liefhebbende zoon.
Tegal, brief 29-1-1950
Beste ouders,
Het is weer tijd voor een briefje en het is momenteel een goede gelegenheid er voor. Het is 11 uur en er heerst een echte zondagsrust op de kamer. De radio speelt zacht mooie Javaanse muziek. Het is hier overigens bloedheet en ik ben al twee keer wezen mandiën. Vanmorgen om 7 uur en net om half elf. Een heel verschil met ons landje waar je je maar eens per week wast. Maar het is hier een kleine moeite en maar wat lekker al die bakken koud water over je heen te plenzen. Als alles doorgaat als we denken, kom ik over een maand of vijf naar huis. Dat is al gauw hè. Het kan natuurlijk altijd een maandje langer duren maar dat mag hem niet hinderen, want ik kan het nog best uithouden. Willen jullie nog enkele filmrolletjes opsturen in tropenverpakking. Dan kan ik op de terugreis nog foto's maken. Het liefste per luchtpost. Ik zal ze deze keer zelf wel betalen, want het geld zal bij jullie evengoed wel op komen.
Allemaal weer de hartelijke groeten en tot schrijven.