Beste Pa,
Mag ik je in de eerste plaats hartelijk feliciteren met je verjaardag. Ik hoop dat je nog een gelukkig en lang leven mag hebben en dat we elkaar over een paar jaar weer in gezondheid mogen ontmoeten. Hoe is het thuis? Allemaal nog gezond, hoop ik.

Eergisteren zijn we om zeven uur op de rede van Semarang aangekomen, waarna we met landingsvaartuigen aan land werden gezet. Nadat we eerst een verfrissing hadden gehad, werden we met vrachtauto's naar het doorgangskamp Djatting Aleh gebracht, zeven kilometer buiten Semarang. We liggen hier in open barakken en vermaken ons best. Overdag is het behoorlijk warm en kun je nog eens het luie zweet eruit laten komen, maar 's nachts moet je een deken over hebben want we zitten al een klein beetje in de bergen. Hier moeten we een paar weken acclimatiseren waarna we waarschijnlijk naar Ambarawa gaan dat een 40 km dieper het land in ligt. Daar moeten we de stoottroepen aflossen die in oktober weer naar huis gaan.

We hebben nog geen Indisch eten gehad. Gisteren aten we boerenkool uit blik met Gelderse rookworst, dat uitstekend smaakte. Verder baden we en slikken malariapillen twee maal per dag. 's Morgens hebben we een beetje dienst en 's middags is het verplicht rusten onder de klamboe

's Avonds gaan we vaak met de Placo, (dat is de busdienst van het Plaatselijk Commando) Semarang en vermaken we ons wel op de pasar waar we vooral de eerste dagen ontzettend veel bananen eten en verder gaan we vaak naar de Tijgerclub en het Chr. Mil.Tehuis.

Pa, ik hoop dat je een gezellige dag zult hebben. Allemaal gefeliciteerd en het beste toegewenst.

Groeten van uw zoon Bram.


Djatting Aleh, brief 5-9-1948.

Geliefde allemaal,
Ziezo, ik heb mijn middagslaapje er op zitten en ben meteen achter mijn "bureau" gekropen, want anders komt er weer niets van schrijven. Hoe is het in Holland? Nog steeds zomers weertje. Nou, hier wel. Overdag kun je menige zweetdruppel laten vallen, maar 's nachts koelt het weer aardig af. Zo'n zondagmiddag thuis mis je hier wel, want hier bestaat het verschil tussen werk- en rustdag niet. Ik heb van de week een Indische bruiloft gezien. Dat is heel wat anders dan bij jullie. Mannen en vrouwen zitten in aparte zalen doodleuk op de grond. Het bruidspaar zit in de mannenzaal in een hoek met de rug naar de mensen, achter sluiers verborgen. Ze krijgen heel de avond niks en de kerels zitten de hele avond en nacht door te gokken en lekker te bikken. Maar ja, je ziet hier zoveel eigenaardige en rare dingen, zodat je er vanzelf aan gaat wennen. Moe, wil je de brieven nummeren dan doe ik het ook. Dat is wel zo gemakkelijk.

We zijn op het ogenblik ingedeeld bij de Tijgerbrigade en lopen allemaal met zo'n grote blikken tijger op de mouw. De brigade staat bij de Chinezen (die zijn er hier ook genoeg) wel niet zo goed aangeschreven, omdat ze bij de laatste actie nogal bij hen gestolen hebben. Maar dat is niet zo erg, want ze zetten ons net zo hard af als ze kunnen en hebben nog veel te veel vet op hun lichaam.

Allemaal de hartelijke groeten en tot schrijf. Bram.

Djatting Aleh, brief 13-9-1948.

Lieve ouders,
Onder het genot van een heimweesigaretje en een fles bier (die we maar zelden krijgen) ben ik maar weer eens aan een brief begonnen. Met mij is alles goed. Alleen de post komt nog slecht door. Jullie laatste brief heb ik veertien dagen geleden gekregen en die was nog geadresseerd aan veldpostkantoor Batavia. Zonet heb ik Delia geschreven. Jullie ook nog gefeliciteerd met de nieuwe neef. Wij zitten nog steeds bij Semarang. Lopen af en toe een patrouille en 's morgens enkele lessen. Voor de rest van de dag doen we niet veel meer. Van de week heb ik een jubileumpakket gehad van een familie in Den Haag. Ik zal ze direct terugschrijven, want het was de moeite waard. Alleen al voor het tinnetje Engelse sigaretten dat er in zat.

Een vaandrig van ons is hier in de buurt geboren en nu hij weer in Indië is heeft hij tropenkolder gekregen. Hij zit nu in Batavia op een boot naar Holland te wachten. Voor hem is het beroerd maar wij zijn blij dat hij opgehoepeld is want hij is de beroerdste die er bij loopt. In de Locomotief, dat is een Indische krant hier, stond dat ons bataljon het eerste zou zijn dat met zeventien maanden weer thuis is. Maar net als met alle andere dingen moet ik het eerst nog zien.

En Pa, verveel je je nog niet. Is het nog gezellig op het station en de Edese pasar. Zijn de pisangs nog duur? En moe is zeker nog altijd de hele dag in de weer. Maak je maar niet druk. Als het half kan doen wij het hier ook niet. Behalve natuurlijk als het werkelijk dienst is. En 's middags een dutje doen is best fijn. Ik ben er al aardig aan gewend. Gisteravond ben ik de stad nog in geweest. Maar dat doe ik al lang zo vaak niet meer als in het begin. Ten eerste zijn de centen zo goed als op en ten tweede begint het al heel gewoon te worden. We zitten vaak 's avonds in de barak te kletsen over allerlei onderwerpen. Ernstige en minder ernstige en je kunt soms de gekste dingen horen. Verder geen nieuws meer.

Ontvang de hartelijke groeten van uw zoon.